Μάνα Μικρασιάτισσα…

βάι γιάβρ’μ… βάι…

Μάνα Μικρασιάτισσα

Μάνα Μικρασιάτισσα,

της Σμύρνης και της Πέργαμου

και τ’ Αϊβαλιού κυρά,

μια χούφτα χώμα κράτησα,

κρυφή για μένα έγνοια μου

στερνή για σε χαρά.

Μια χούφτα απ’ το προσκύνημα

που συ δεν τ’ αξιώθηκες,

χώμα ξεριζωμού,

απ’ την αυλή σου μήνυμα

εκεί που ξεσπιτώθηκες

κι ελπίδα γυρισμού.

Πού να βρεθεί στο δράμα σου

γραφή, για το τραγούδι σου,

λυγμέ της προσφυγιάς!

Ο πόνος για τον άντρα σου,

ο θρήνος στ’ αγγελούδι σου,

η πίκρα της γιαγιάς.

Ήσουν εσύ και τ’ άντεξες

κι έγινες θείο σύμβολο

στο δράμα της φυλής.

Φωτιές, μαχαίρια, πάλεψες,

κι όλο μπροστά σου είδωλο

η βάρκα της φυγής.

(ποιήμα του Συλλόγου Μικρασιατών Ανατολικής Αττικής)

Advertisement